Storyteller কোন, কাহিনী কোৱাজন নে কাহিনী লিখা জন ? “দ্য ষ্ট’ৰিটেলাৰ” (The Storyteller) হৈছে ২০২২ চনতে নিৰ্মাণ কৰা এখন হিন্দী চলচ্চিত্ৰ । দেশ বিদেশৰ পৰা মৰম বুটলিবলৈ সক্ষম হোৱা “The StoryTeller” ৰে শেহতীয়াকৈ মুক্তি লাভ কৰিছে Disney+Hotstar ত। OTT প্লেটফৰ্মত মুক্তি পোৱা এইছবিখন সকলোৰে বাবে নহয়, কিন্তু যিসকলৰ বাবে ই আছে তেওঁলোকৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰিব। এটা কাহিনীৰ পৰা সৃষ্টি হৈছে কাহিনীৰ এক সম্ভাৰ। এই ছবিখনে অনুৰাগীৰ হৃদয়ত স্থান দখল কৰিব পৰিবলৈ সক্ষম , অৱশ্যে যি সকলে এই ধৰণৰ ছবি ভাল পায়। সত্যজিৎ ৰায়ৰ চুটিগল্প ‘গোলপো বলিয়ে টাৰিনি খুৰো’ ৰ ওপৰত আধাৰিত এজন ধনী ব্যৱসায়ীয়ে এজন গল্পকাৰ নিয়োগ কৰে অনিদ্ৰাৰ বাবে। কিন্তু ব্যৱসায়ীজনৰ প্ৰকৃত উদ্দেশ্য প্ৰকাশ পালেই কথাবোৰে আন এক ৰূপ লয়।
কাহিনীৰ মূল চৰিত্ৰত দুজন ব্যক্তি। এজন আহমেদাবাদৰ এজন ধনী কপাহ ব্যৱসায়ী ৰতন গাৰোদিয়া (আদিল হুছেইন) আৰু আন জন কলকাতাৰ বঙালী গল্পকাৰ টাৰিনি বন্দোপাধ্যায় । সমালোচনা আৰু প্ৰত্যাখ্যানৰ ভয়ত কেতিয়াও নিজৰ কাহিনী লিখি থোৱা নাই টাৰিনি বন্দোপাধ্যায়ে। গাৰোডিয়াই সকলো ধন-সম্পত্তি আৰু বিলাসীতাৰ মাজতো অনিদ্ৰাত ভুগিছে, তেওঁৰ অলপ টোপনি অহাত সহায় কৰিব বুলি আশা কৰিয়ে বাতৰি কাকতত বিজ্ঞাপন দিয়ে গল্পকাৰ বিচাৰি। আনফালে আমেৰিকাত থকা পুত্ৰৰ হাজাৰ বাৰ আহ্বান মৰ্মেও টাৰিনি যাব নুখুখে আমেৰিকালৈ , সেই কেপিটেলিষ্টৰ দেশলৈ। টাৰিনিয়ে পুঁজিবাদক গালি পাৰিবলৈ কোনো এটা সুযোগ এৰি দিয়া নাছিল। অমৃত পাব্লিকেচনৰ পৰা বিদায় লোৱাৰ পিছত টাৰিনিয়ে বাতৰি কাকতৰ সেই বিজ্ঞাপণ সূত্ৰে কলকাতালৈ যায় আৰু ব্যৱসায়ী ৰতন গাৰোদিয়া ই তেওঁক গল্পকাৰ হিচাপে নিযুক্তি দিয়ে। ৰতন গাৰোদিয়াক প্ৰয়োজন আছিল এজন গল্পকাৰ, যাৰ কাহিনী শুনি তেওঁ টোপনি যাব। ব্যৱসায়তকৈ শিল্পকলাক মূল্য দিয়া পূৰ্বৰ প্ৰেমিক সৰস্বতী (ৰেৱতী)ক আপ্লুত কৰিবলৈ গাৰোডিয়াই স্থানীয় গুজৰাটী আলোচনী এখনত টাৰিনিৰ কাহিনীবোৰ নিজৰ কাহিনী হিচাপে উপস্থাপন কৰে। গাৰোডিয়াই মন্তব্য কৰা মতে, “সৰস্বতী কো লক্ষ্মী পাছন্দ নাহি।” যেতিয়া টাৰিনীক গাৰোডিয়াৰ ব্যৱসায়িক সহযোগী হিচাপে তাইৰ লগত চিনাকি কৰাই দিয়া হয়, তেতিয়া তেওঁ চতুৰতাৰে ঠাট্টা কৰে, “তেওঁ কপাহ বনায়, মই সূতা কাটো।”
সত্যজিৎ ৰায়ৰ কাহিনীৰ সৌন্দৰ্য্য ইয়াৰ কালজয়ী সাৰমৰ্মত নিহিত হৈ আছে। মসৃণভাৱে বৰ্ণনা কৰা এই চিনেমাখনত প্ৰধান চৰিত্ৰ – গোৰাদিয়া আৰু টাৰিনিয়ে ভ্ৰম, মোহ, বিশ্বাস, ভাগ্য, প্ৰেম আৰু বিশ্বাসঘাতকতাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়। টাৰিনি আহমেদাবাদলৈ স্থানান্তৰিত হোৱাৰ পিছত আৰম্ভ হয় এক নতুন যাত্ৰাৰ। বাণিজ্যিকতা বনাম শিল্পকলাৰ এই কাহিনীটোৱে লেখা চোৰ কৰা, আত্ম-আৱিষ্কাৰ, আত্মসন্দেহ আদিৰ দৰে বিষয়বস্তুৰ মাজত সোমাই পৰে।
কিৰীত খুৰানাৰ সহ-লেখক আৰু অনন্ত নাৰায়ণ মহাদেৱনে পৰিচালনা কৰা ছবিখনত ছবিখনত ইচ্ছাকৃতভাৱে দেখুওৱা হৈছে দুটা সংস্কৃতিৰ পাৰ্থক্য । মূল চুটি ছবিখনে দুয়োজন ব্যক্তিৰ বিশ্বাস, নীতি, মতাদৰ্শৰ সন্ধান কৰি তেওঁলোকৰ মাজৰ পাৰ্থক্য দেখুৱাইছিল ।গুজৰাটীৰ বাবে প্লেটত ‘ঢোকলা, ‘থেপ্লা’ দেখুৱাই আৰু বাংলা এজনৰ বাবে মাছৰ প্ৰতি থকা ৰুচি দেখুওৱা হৈছে। আদিল হুছেইন আৰু পৰেশ ৰাৱাল দুয়োজনেই অত্যন্ত প্ৰভাৱশালী অভিনেতা। এই ছবিখনতো দুয়োজনৰ অভিনয় প্ৰসংশা কৰিবলগীয়া। পৰেশ ৰাৱালে দুৰ্গা পূজা প্ৰেমী আৰু মাছ প্ৰিয় বাংলা হিচাপে পাৰদৰ্শিতা দেখুৱাইছে। শেষৰ ভাগত এটা বাক্য কৈছিল “নকল কে লিয়ে ভি আকল চাহিয়ে” (কিবা এটা কপি কৰিবলৈও বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন)।
চিনেমাখন যথেষ্ট মনোমোহা, নান্দনিকতা নিহিত হৈ আছে যদিও ইয়াৰ গতিবেগ সকলো দৰ্শকে আকৰ্ষণ নকৰিবও পাৰে। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত আৰাৱলীৰ অৰণ্যৰ এশ বছৰীয়া গছ আৰু চোৰাংচোৱা পাৰ চৰাইৰ কাহিনীবোৰ ৰহস্যময় হ’লেও পৰ্দাত তেওঁলোকৰ উপস্থাপন আৰু অধিক উৎকৃষ্ট হোৱাৰ অৱকাশ আছিল।
“দ্য ষ্ট’ৰিটেলাৰ” (The Storyteller) চলচ্চিত্ৰখন ২০২২ চনত বুচান আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত (Busan International Film Festival) কিম জি-ছক (Kim Ji-seok) বঁটা আৰু ভাৰতীয় আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত (International Film Festival of India) সোণালী ময়ূৰ (Golden Peacock) বঁটাৰ বাবে মনোনীত হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত (London Indian Film Festival) প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। পাম স্প্ৰিংছ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত ২০২৩ চনত এই মহোৎসৱত ছবিখন প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। ২০২৩ চনত মেলবৰ্ণ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত এই ছবিখনে শ্ৰেষ্ঠ ভাৰতীয় বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ছবিৰ সন্মান লাভ কৰে।
